Pożegnanie 


                        


                   "Do tych należy jutrzejszy dzień,

                     Co nowych pragną zdobyczy-

                     Kto się usuwa w ciszę i w cień,

                     Ten się do żywych nie liczy".

                                    / Adam Asnyk "Dzisiejszym idealistom"/

      

           Słowa Adama Asnyka mogą być mottem życia p. Marii Wysk, która 11 marca 2021r.  odeszła na zawsze. Wieloletnia nauczycielka naszej szkoły, matematyk, miłośnik książek, bibliotekarz. 

          Zapamiętamy Ją jako osobę o niespożytej energii, pasji podróżniczej i harcerskim duchu. Nie lubiła ciszy i nigdy nie była w cieniu. Żyła pełnią życia. Z pasją podchodziła do każdego zadania. Swój czas poświęcała pracy z dziećmi, młodzieżą i odnosiła z nimi sukcesy na skalę krajową, m.in. w konkursie "Młodzież zapobiega pożarom".

















 




















Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Obraz
  Natalki refleksje o "Dziadach" „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie…” – o ludowym obrzędzie Dziadów https://ciekawostkihistoryczne.pl/2020/11/01/dziady-slowianski-rytual-spotkania-z-duchami-na-czym-polegal-tajemniczy-obrzed/      Obrzęd Dziadów jest to uroczystość pogańska. Przewodniczy jej Guślarz, który pełni funkcję kapitana i nawiązuje kontakt z duchami. Ceremoniał ten, sprawowany był przez  potajemnie. W okolicach dnia Zadusznego uczestnicy zbierali się nocą na cmentarzu, przynosząc jadło dla zmarłych. Guślarz wywoływał ich dusze, a ludzie wierzyli, że to przyniesie ulgę czyśćcową. Więcej informacji o „Dziadach cz. II” A. Mickiewicza znajdziecie pod linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=PkrEoGnLaz0 A teraz poćwiczcie razem z nami, co zapamiętaliście: https://wordwall.net/pl/resource/939753/polski/dziady-cz-ii
Czytaj więcej

Mariusz o "Syzyfowych pracach"

Obraz
  Zapowiadała się zwykła, nudna lekcja…    Jak wyglądała lekcja języka polskiego w „Syzyfowych pracach” S. Żeromskiego? Oto fragment lektury: "Usłyszawszy te wyrazy, Sztetter zerwał się na równe nogi i zaczął machać rękami, ale Zygier nie umilkł. Jakby odepchnięty jego wzrokiem nauczyciel siadł na swym krześle, podparł głowę rękoma i nie spuszczał oka z szybek we drzwiach. W klasie stała się cisza. Wszystkie oczy skierowały się na wypowiadającego "wiersze polskie" (... ) Dziwne, niesłychane słowa przykuwały uwagę (... ) Wtedy "Figa" - Walecki wylazł ze swej ławki, zbliżył się do drzwi, wspiął na palce i spoglądając uważnie w korytarz, machnął ręką na Zygiera, żeby gadał dalej. Nie była to już recytacja utworu wielkiego poety, lecz oskarżenie uczniaka polskiego zamknięte w zdarzeniach bitwy (...) Uczucia dziecięce  i młodzieńcze, po milionkroć znieważane, leciały teraz między słuchaczów w kształtach słów poety, pękały wśród nich jak granaty, świszczały niby ku
Czytaj więcej

Oliwia w świecie „Pana Tadeusza” A. Mickiewicza

Obraz
  https://www.poczytaj.pl/ksiazka/pan-tadeusz-adam-mickiewicz,432509   Cechy epopei narodowej: Cecha epopei Wyjaśnienie Wierszowany utwór epicki (posiadający fabułę). Utwór napisany jest wierszem, sylabicznym trzynastozgłoskowcem ze średniówką po siódmej sylabie (7+6), posiada fabułę. - - - - - - - / - - - - - - Obszerny, wielowątkowy. Wątki: –       miłość Tadeusza i Zosi, –       ostatni zajazd, –       spór o zamek, –       spór o Kusego i Sokoła, –       romans Telimeny i Tadeusza, –       zaloty Hrabiego do Telimeny. Posiada istotne znaczenie dla danego narodu. Został napisany „ku pokrzepieniu serc” Polek i Polaków, jest uważany za jedno z najważniejszych dla Polski dzieł literackich. Przedstawia dzieje narodu w ważnym dla niego momencie. W epopei przedstawiono dzieje szlachty (bohater zbiorowy) podczas zaborów, jej nadzieje na odzyskanie niep
Czytaj więcej