Natalki refleksje o "Dziadach" „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie…” – o ludowym obrzędzie Dziadów https://ciekawostkihistoryczne.pl/2020/11/01/dziady-slowianski-rytual-spotkania-z-duchami-na-czym-polegal-tajemniczy-obrzed/ Obrzęd Dziadów jest to uroczystość pogańska. Przewodniczy jej Guślarz, który pełni funkcję kapitana i nawiązuje kontakt z duchami. Ceremoniał ten, sprawowany był przez potajemnie. W okolicach dnia Zadusznego uczestnicy zbierali się nocą na cmentarzu, przynosząc jadło dla zmarłych. Guślarz wywoływał ich dusze, a ludzie wierzyli, że to przyniesie ulgę czyśćcową. Więcej informacji o „Dziadach cz. II” A. Mickiewicza znajdziecie pod linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=PkrEoGnLaz0 A teraz poćwiczcie razem z nami, co zapamiętaliście: https://wordwall.net/pl/resource/939753/polski/dziady-cz-ii
Popularne posty z tego bloga
Mariusz o "Syzyfowych pracach"
Zapowiadała się zwykła, nudna lekcja… Jak wyglądała lekcja języka polskiego w „Syzyfowych pracach” S. Żeromskiego? Oto fragment lektury: "Usłyszawszy te wyrazy, Sztetter zerwał się na równe nogi i zaczął machać rękami, ale Zygier nie umilkł. Jakby odepchnięty jego wzrokiem nauczyciel siadł na swym krześle, podparł głowę rękoma i nie spuszczał oka z szybek we drzwiach. W klasie stała się cisza. Wszystkie oczy skierowały się na wypowiadającego "wiersze polskie" (... ) Dziwne, niesłychane słowa przykuwały uwagę (... ) Wtedy "Figa" - Walecki wylazł ze swej ławki, zbliżył się do drzwi, wspiął na palce i spoglądając uważnie w korytarz, machnął ręką na Zygiera, żeby gadał dalej. Nie była to już recytacja utworu wielkiego poety, lecz oskarżenie uczniaka polskiego zamknięte w zdarzeniach bitwy (...) Uczucia dziecięce i młodzieńcze, po milionkroć znieważane, leciały teraz między słuchaczów w kształtach słów poety, pękały wśród nich jak granaty, świszczały niby ku
Oliwia w świecie „Pana Tadeusza” A. Mickiewicza
https://www.poczytaj.pl/ksiazka/pan-tadeusz-adam-mickiewicz,432509 Cechy epopei narodowej: Cecha epopei Wyjaśnienie Wierszowany utwór epicki (posiadający fabułę). Utwór napisany jest wierszem, sylabicznym trzynastozgłoskowcem ze średniówką po siódmej sylabie (7+6), posiada fabułę. - - - - - - - / - - - - - - Obszerny, wielowątkowy. Wątki: – miłość Tadeusza i Zosi, – ostatni zajazd, – spór o zamek, – spór o Kusego i Sokoła, – romans Telimeny i Tadeusza, – zaloty Hrabiego do Telimeny. Posiada istotne znaczenie dla danego narodu. Został napisany „ku pokrzepieniu serc” Polek i Polaków, jest uważany za jedno z najważniejszych dla Polski dzieł literackich. Przedstawia dzieje narodu w ważnym dla niego momencie. W epopei przedstawiono dzieje szlachty (bohater zbiorowy) podczas zaborów, jej nadzieje na odzyskanie niep
Komentarze
Prześlij komentarz